Sezai Karakoç Sözleri

Hayat sade olmalı, ama yalın olmamalı.

Müslümanların kendine dönüşmesi, başka bir kültüre dönüşmelerinden belki daha güç, ama tek kurtuluş umutları olacaktır.

Yol uzun, uzak. Kalbimizden başka pusula da yok gövdemizin cebinde.

Amentümüz, insanlığın ruhunu bir ruhul kudüs gibi diriltsin!

İnancın yarısı utançtır. Her şeyi tam olsa da utancını yitirmiş bir medeniyet, sağlıksızdır.

Anlaşılıyor ki, İslam aleminin kaderi, Türkiye’deki kördüğümün çözülmesine bağlı.

Allah korkusu, ruhu istila etmiş tutsaklığı vuran silah, onu ikiye bölen kılıçtır.

Ve son sözü hep alın yazısı söyler.

İnsan, kendini hakikate adadığı, ruhunu ona açtığı ölçüde insandır.

Hep suç bende değil Beni yakıp yıkan bir nazar vardır.

Bütün şiirlerde söylediğim sensin. Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın bellisin.

Senden ümidi kesmem, kalbinde merhamet adlı bir çınar vardır.

Bir gün gelecek, yine Yüce İslâm Milleti, bilinçlenecektir. Nerelerden nerelere geldiğini öğrenecek ve bu onu uyandıracaktır.

Göz seni görmeli ağız seni söylemeli, bütün deniz kıyılarında seni beklemeli.

İlk insandan başlar hakikat tarihi, yani hakikatin bilinişi.

Başarı, hayata tapmakta değil, hayatın hakkını vermektedir.

Hayatı da şöyle yorumluyorum: hakikat savaşı ve karşı savaşlar, baş kaldırmalar.

Ben insanın ruh, ruhun da bir tapınak olduğuna inanıyorum.

Yani sadece psikolojik müslümanlık, sadece sosyolojik müslümanlık veya sadece tarih içi müslümanlık yetmez. Her müslüman önce, kendi iç dünyasında müslüman olmalı, fakat ondan ayrılmaz bir şekilde toplum içinde ve toplum halinde de müslüman olmayı idrak etmeli. Ve nihayet bu psikolojik ve toplumsal muhtevaya mutlaka tarih şuurunu da eklemeli.

Bugün yalnız yağmura tahammül edeceğim.

İçimde ölen öldü, kalan kaldı, ben aynı.

Baharı yaz uğruna tükettik ve papatyaları seviyor sevmiyor uğruna derken ömrü tükettik bir hiç uğruna.

Arzulanan zenginlik, at kumaş ve ziyafet. Yetmez olur insana bir gün elbet. Kapitalizmin de komünizmin de özgürlük türküleri, sahte türkülerdir. Köleler için, zincire vurulmuş kürek mahkumları için uyutucu afyon nağmeleridir. Boş avuntular, göz boyayan, dikkat dağıtan esaret aranjmanları.

Geceye yenilmeyen her kişiye, ödül olarak bir sabah ve bir gündüz, bir güneş vardır.

Çağımızın üzerine çöken kâbus, materyalizm kabusudur.

Seni öldürmeye gelen, sende hayat bulsun.

Kadının üstün olduğu ama mutlu olmadığı. Günlere geldim bunu bana öğretmediniz.

Ahiret inancı, kitaplarda yazılı satırlar olmaktan öte geçmedikçe, dünya taparlık, madde tutsaklığı, yani, ruhun zindan karanlığına mahkumluğu sona ermeyecektir.

Dünya kavgasına, dünya için ve dünya adına değil, Allah için katılma.

Allaha teslim olan eşyayı teslim alır.

İnsanlara gurur gelmesin, acizliklerini unutmasınlar diye Allah, ölümü yarattı. Bunu hiç unutmayarak, saatleri ve dakikaları, zamanı tam anlamıyla değerlendirmek: İşte bu dünyada bize düşen budur. Bundan ötesi bize ait değil.

Hayat bir ölümdür, aşk bir uçurum.

Muhayyile ve aklın Allah’ı sınırlandırıcı veya bir surete bağlayıcı zaafını bilirim ve onunla savaşırım. Ona direnirim. Allah’ı aklımla kavrama, çerçeveleme donkişotluğuna girişmem. O’na sınırsız olarak gönlümü açmaya çalışırım.

Gerçek söylemeyince sanki yok.

Bütün şiirlerde söylediğim sensin. Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin.

Diriliş; şeytanın topladığı ve uğursuzluk saçan her topluluğu dağıtma; Allah’ın ipine sımsıkı sarılan topluluğu kurma yolu, yöntemi, savaşı demektir.

Ellerin yaz demekti Gözlerin yeşerirdi kalbimin baharında.

Aşırı umut umutsuzluktur.

Ancak, umut umutsuzluğun olduğu yerde başlar.

Ne mutlu meşalesi Kur’an olan bir ümmete!

Yüksel bir kere daha ey ahir zaman ezanı.

Anne ölünce çocuk bahçenin en yalnız köşesinde elinde bir siyah çubuk ağzında küçük bir leke.

Kendi elimizle cehenneme çevirdik kendi içimizi.

Benim aşkım uymaz öyle her saza.

Siz bilmezsiniz, size anlatmak da istemem.

Hakikat, Adalet, Fazilet. İnat etmiyoruz, bunlarda ısrar ediyoruz.

Adalet mülkün temelidir. Peki adaletin temeli nedir?

Herkes gibi olmak, olmayacak bir şey. Herkes gibi olmak, olmamak gibi bir şey.

İnsanı putların köleliğinden kurtararak fıtratın medeniyetini kuran peygamberdir.