Öfke İle İlgili Sözler

Öfken ve nefsin bir olup aklını yener. Daima sabırlı, sebatlı ve iradene sahip olasın.

Öfkeliyken konuş, göreceksin ki pişman olacağın en güzel konuşmayı yapacaksın.

Zorluklara karşı kızmak, onu yenemeyeceğinizi anlamak demektir.

Öfkeli bir adamı susturmak istiyorsanız, önce siz susunuz.

Sevinçli anında kimseye vaatte bulunma, öfkeli anında kimseye cevap verme.

Öfke geçici bir çılgınlıktır, hükmetmeye bak yoksa o sana hükmeder.

Hiçbir zaman çıktığın kapıyı hızla çarpma, geri dönmek isteyebilirsin.

Kızan bir kimse aklı başına gelince, bu sefer de kendisine kızar.

Öfke, aklın alevini söndüren büyük bir rüzgârdır.

Kuvvetli kimse demek, güreşte başkalarını yenen değil; ancak hiddet anında kendine hâkim olandır.

Arkadaşına öfkeni söyle geçsin, düşmanına söyle artsın.

Hiddet, bulunduğu kaba döküldüğü yerden daha çok zarar veren bir asittir.

Kim bağışlarsa Allah da onu bağışlar, kim affederse Allah da onu affeder. Kim öfkesini yutarsa Allah onu mükâfatlandırır.

Hiddet ekilen yerden, pişmanlık biçilir.

Öfkeli bir insan, ağzını açar gözlerini kapar.

Öfkelenmek beşerî bir olaydır; fakat bilahare sakinleşmemek ve affetmemek, ayıplanacak iğrenç bir harekettir.

Öfke insanı atılgan kılabilirse de gücünü, insanın kendisini sevmesinden alır.

Öfkenin her zaman bir nedeni vardır; ama her zaman iyi bir nedeni yoktur.

Sinirli olunduğu zaman her şey sabrı taşırıyor, incitiyor, ateşi yükseltiyor.

Öfkeyle geçen bir dakikanız, mutluluğunuzdan çalınmış altmış saniyedir.

Hiçbir kul, bir öfke yudumunu yutması kadar kendisine yararlı bir süt veya bal yudumu yutmamıştır.

Kızgınken karar veren, fırtınalı havada yelken açan bir insan gibidir.

Sabırlı adamın, öfkesinden sakının.

Öfke ve kin, doğruluğun sınırları dışındadır. Bu tutkular, yalnız işlerine akıllarıyla bağlanmayan insanların işine yarar.

Kızgınlık, insanın lambasını söndüren bir rüzgârdır.

Öfke, tutuşturulmuş bir ateş gibidir. Her kim ki öfkesine hâkim olursa, onu söndürür. Ve her kim onu salıverirse, ilk yanan kendisi olur.

İnsanın kızması, başkalarının hatalarının intikamını kendinden alması demektir.

Öfke ateşi önce sahibini yakar, sonra kıvılcımı düşmana ya varır ya varmaz.

Öfkenin başlangıcı çılgınlık, sonu pişmanlıktır.

Öfke, bedene güç verse de ruhu gevşetir.

Öfke rüzgâr gibidir, bir süre sonra diner ama dal kırılmıştır bile.

Öfke ile istek, insanı şaşı ede; canı doğruluktan ayırır. Garez geldi mi hüner örtülür; gönülden yüzlerce perde gelir de gözün önüne çekiliverir.

Hiçbir şey öfke kadar, insan düşüncesini sapıtamaz.

Öfke gelince, akıl uçup gider.

Öfkeyle sarılmak, birine atmak için kavradığınız sıcak bir kömür parçası gibidir; yanan aslında sizsinizdir.

İki şiddetli yangın karşılaşıp birleşince, onları kızdıran şeyi de yakıp tüketirler.

Her insan öfkelenir bu kolaydır; fakat tam adamına, tam ölçüsünde, tam zamanında, tam yerinde ve tam usulünde öfkelenmek ne herkesin kudretindedir ne de kolaydır.

Öfkeyi besleyen, yine öfkedir.

Tartışmalarda öfkelendiğimiz an gerçek için değil, kendi hesabımıza çalışmaya başlarız.